无为寺 （वु वेई स्)

जनवरी ७ २०२३ को दिन तालीको 'वु वेइ स' सम्म पनि पुगियो ! झन्डै ६०० वर्ष पुरानो गुम्बा (?) मा बुद्धका मुर्तिहरू संरक्षण गरेर राखेको देखिन्थे। थाङ्ग वंशको चर्चा कतै पनि नछुट्ने रैछ। सल्लाघारी हुँदै, कलकल खोल्साको आवाज सुन्दै यात्रा अघि बढिरह्यो। उकालो पारी गरिसकेर ढुङ्गे छाप सडक बाट केही तल ओर्लिसकेपछी मन्दिर आइपुगिँदो रहेछ। र त्यसअघि खानेपानीको मूल त कम्ता गज्जबको थिएन ! हिमाली भुगोलको मूलको पानीको स्वाद आयो। म दुईपटक यहाँ आएँ। अर्कोपटक पानी लिन निक्कै तल पुगेर ग्यालीन लिएर फेरि पानी लिन गएँ। त्यो मीठो पानीको प्यास यसै कहाँ मेटिने? अनि पुराना मन्दिर मज्जाले संरक्षण गरिएको देखियो। मुर्तिहरू देख्दा पक्कै पनि महायान बौद्ध शाखाको हुनुपर्छ भनेर लख काटियो। 'हरेक अग्लो पहाडमाथी एउटा गोरेटो हुन्छ, यद्यपि त्यो फेदीबाट नदेखिएको पनि हुनसक्छ।' भन्ने भनाई उदृत गर्दै त्यो पहाडको सिरानी गोरेटोबाट यात्रा गर्दाको मज्जा बेग्लै थियो। बाटाभरी सल्ला, वनमारा, उत्तिस लगायतका वनस्पती, ढुङ्गे छाप सडक, सल्लाका सुकेका पातहरू देख्ता नेपालको झल्को मेटाउने। यसो गर उसो गर 'नेपाल' देख्नु मेरो कर्म नै हो। आफू जन्मिएकोले मात्रै होइन त्यो अप्नत्वले सधैं पछ्याइरहने; त्यो खास परिचय पनि होला ! हुन त दुई दिने पाहुनाले पेवा मान्नुको अर्थ पनि उति नदेखिन सक्छ, तर जति दिनकै भए पनि आफ्नै मानेर प्रेम गरे, ती सबै आफ्ना नत्र भने बिराना होइन र? र यो युनान यात्रामा सघाउने यी सबै ठूला र साना साथीहरूप्रती आभार ! अन्तिममा उहीँ हामीले पालेको माछा जस्तैगरी भिन्न माछा पालिएको ठाउँ सम्म आइयो ! र "जे गर जसो गर, यो मन त मेरो हिमाली हो !" भनेर मन मनै छाड्न सकिएन। अनि ती झ्यालहरूबाट छाङ्गशान हिमाल चियाइयो, प्रत्येक क्षण परिवर्तनको साक्षी भैयो, पहाड र बादलको दर्शनले धन्य भैयो अनि प्रिय् मानिसहरूको न्यानो साथको चर्चा त जत्ती गरे पनि कमै हुन्छ ! #大理##无为寺##云南##neeyavalley#